Strak & sfeervol huis

Alles uitgedacht

“We wonen hier alweer vijf jaar, maar de meubels staan er nog maar net”,vertelt Marijke. Samen met haar man Maarten en kinderen Pauline, Laurens en Amelie is ze dolgelukkig met het resultaat. Ze wisten namelijk perfect wat ze wilden en hebben gewacht tot ze het interieur precies zo konden uitvoeren zoals ze in gedachten hadden. “Tot die tijd hadden de kinderen alle ruimte om hier naar hartenlust rond te rennen. De woonkamer was echt helemaal leeg!”

Grote ramen

Eigenlijk was het helemaal niet de bedoeling om een strak en modern huis te bouwen. Toen Marijke en Maarten twee stukken bouwgrond vonden die ze konden samenvoegen om er één huis op te bouwen, hadden ze een klassieke villa voor ogen. “Ik vind de landelijke huizen zoals je ze in de omgeving van Knokke ziet, heel mooi”, aldus Marijke. “Maar ik wilde ook graag grote ramen, zodat er veel daglicht binnen komt. Op de een of andere manier lukte het niet om die twee voorwaarden in één ontwerp te krijgen. Tot onze architecten vroegen of ze met een nieuw voorstel mochten komen en dit ontwerp op tafel legden. Heel anders dan we in ons hoofd hadden, maar we waren direct verkocht.”

Inspiratie

Marijke heeft zich heel intensief beziggehouden met de inrichting van het huis. “Ik heb stapels interieurbladen doorgespit en alles wat ik mooi vond bewaard in een knipselmap. Van elke kamer heb ik ook een eigen maquette gemaakt.” Vervolgens ging ze naar Sphere Interior Concepts in Schilde voor hulp bij de definitieve keuze van de meubels, tapijten en de gordijnstoffen. Zaakvoerder Björn Vantornhaut: “Marijke had inderdaad heel wat voorbereidend werk gedaan. Het was dus aan ons om al haar ideeën samen te voegen tot een consistent geheel. We bezochten samen verschillende showrooms van onze leveranciers om de juiste items te vinden.” Zo kwam een interieur tot stand met een verrassend, maar stijlvol kleuren- en materialenpalet. Marijke: “Het huis is nu echt helemaal zoals wij dat wilden!”

Bron: Stijlvol Wonen mei/juni 2016 | Fotografie Bieke Claessens | Tekst Sylvia Emonts