Voormalig koetshuis in Temse

Eerbied

Alle gevels, op de achtergevel na, zijn beschermd en moesten behouden blijven. Bij zo’n drastische renovatie voelt het resultaat binnen vaak aan als een nieuwbouwhuis. Maar in die val trapte Michiel niet. “We wilden dat je bleef voelen dat het om een oud gebouw ging. Dat bereikten we door de materiaalkeuze. Het weinige dat we konden behouden, de oude bakstenen muren en eiken spanten op zolder, bleef ook. En er zijn twee binnenmuren blijven staan. Verder was alles rot. Het had er jaren naar binnen geregend.”

Improviseren

De renovatie was een groot avontuur waarbij de plannen continu wijzigden. Michiel: “De boogopening ontdekten we pas tijdens de verbouwing; die was dichtgemetseld en we besloten hem opnieuw te gaan gebruiken. Door zulke vondsten pasten we het plan regelmatig aan.” Michiel vond het belangrijk dat je heel duidelijk het verschil zag tussen heden en verleden. “De woning is als een puzzel van oud en nieuw waarbij je heel goed ziet wat er is toegevoegd en wat de ingrepen zijn. Zo zijn alleen de oude bakstenen muren gekaleid (voorzien van een dunne laag kalkpleister, red). Wat nieuw was, mocht niet te opzichtig zijn. Ik wilde respect voor wat er al was. De nieuwe toevoegingen respecteren de oude structuur. Daarom koos ik voor eerlijke materialen, zoals hout, staal, glas en beton.”

Thuiswerkers

Een bijkomende uitdaging was dat beide bewoners ook een werkplek thuis wilden. “Mijn vriendin is kinesitherapeute en osteopaat en heeft hier haar praktijk. Ik wilde hier als architect uiteraard mijn eigen bureau vestigen. Het is best een groot gebouw, maar daardoor was het toch een beetje puzzelen om alle functies erin te krijgen. Ook omdat we graag de leefkeuken op het niveau van de tuin wilden.”

Bron Stijlvol Wonen januari/februari 2017 | Fotografie Marie Houttequiet | Tekst Anneleen Peeters